ฉันมีโอกาสนั่งสนทนากับท่านทั้งสองอีกหลายครั้ง ความรู้ปนเสียงหัวเราะทำให้ปัญญาฉันถูกบั่นให้คมขึ้นไม่มากก็น้อย เมื่อคุณพ่อเจริญจากไปด้วยความอาลัยรัก นอกจากผมจะมีโอกาสสนทนากับคุณแม่อารมณ์อีกหลายครั้งกับบรรยากาศที่ไม่เต็ม เพราะขาดคุณพ่อเจริญ ก็ยังมีโอกาสร่วมงานกับท่านอีกหลายปี ความจริง ความทุ่มเท ความเข้าใจคนและน้อมรับฟัง แม้ผู้แลกเปลี่ยนจะมีวัยวุฒิ คุณวุฒิ หรือประสบการณ์ชีวิตที่น้อยกว่า ดูจะเป็นลักษณะพิเศษของเธอ
ดวงตาของคุณแม่อารมณ์ ยังเป็นดวงตาที่สร้างความประทับใจให้ฉันมาโดยตลอด เพราะทุกครั้งที่เธอพูดถึงงานการช่วยเหลือเด็กก็ดี งานต่อสู้เพื่อความเป็นธรรมก็ดี ดวงตาของเธอจะเปล่งประกายด้วยความสุขแฝงด้วยความภูมิใจ โดยเฉพาะเมื่อเธอพูดถึงลูกๆ ของเธอที่ทำงานเยี่ยงเธอหรือมากกว่าเธอ ดวงตาของเธอยิ่งเปล่งประกายมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด
แม่แปลกเลยที่คนเป็นแม่เช่นเธอจะไม่ใยดีพูดถึง ความต้องการให้ลูกเรียนจบสูงๆ มีเงินทองใช้อย่างสบาย เพราะแม้ว่าในช่วงที่เธอป่วย ฉันก็ทราบว่า เธอก็ยังถามถึงงานของลูกๆอยู่เป็นประจำ
เป็นไปได้ว่า หากสังคมเรามีแม่ที่มีความสุขกับการทำงานเพื่อสังคมของลูกๆ มากกว่าความสำคัญของฐานะ ตำแหน่ง หรือ การศึกษาเช่นนี้ มากขึ้นเรื่อยๆ โลกใบนี้คงงดงามมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน
ไปสู่สุขคติภพเถิด คุณแม่อารมณ์ มีชัย ไปอย่างคนที่เก็บอารมณ์ มีชัยไปด้วย และหากยมพบาลมีจริง ผมว่า คนเป็นแม่อย่างเธอคงเดินเข้าไปพบอย่างองอาจเฉกเช่น คุณพ่อเจริญ มีชัยเคยกล่าวกับผม
ครูยุ่น
(มนตรี สินทวิชัย)
(มนตรี สินทวิชัย)
ที่มา "อารมณ์ มีชัย ตราไว้ในใจชน"
หนังสือ ที่ระลึก งานพระราชทานเพลิงศพ อาจารย์อารมณ์ มีชัย
22 กุมภาพันธ์ 2552
+
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น