วันศุกร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

บทกวี ฉุดตัว

       ฉุดตัว




     คนขับเกวียนพาเกวียนมาติดหล่ม
ร้องระงมเรียกให้ใครใครช่วย
วัวก็หมดแรงลากยึกยักย้วย
คนขับเกวียนแทบจะม้วย นั่งงวยงง


     ยกมือไหว้เจ้าป่าเทพารักษ์
ขอเทพช่วยอวยชักผลักเกวียนส่ง
จะเซ่นวักตั๊กแตนแม่นจำนง
เถิดพระองค์ทรงมาช่วยข้าที


    จึงเทพาปรากฏแล้วโปรดสั่ง
เจ้าจงใช้กำลังอย่างเต็มที่
ออกแรงดันดั้นด้นที่ตนมี
เพียงเท่านี้เจ้าจะพ้นจากหล่มภัย


     คนขับเกวียน พาเกวียน ขึ้นจากหล่ม
ออกแรงเอาเข้าระดมพ้นหล่มได้
คือแรงตนช่วยตนพึ่งตนไป
อุปสรรคหนักใจไม่หนักจริง


      แรงกรรมก็คือแรงแห่งการกระทำ
ต้องแก้กรรมด้วยกรรมทำถูกยิ่ง
ไม่มีเทพองค์ใดให้พึ่งพิง
ตัวเป็นสิ่งวิเศษสุดช่วยฉุดตัว !

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

สุเวศน์ ภู่ระหงษ์ ศิลปินประชาชน

เรื่องที่น่าสนใจของกลุ่มศิลปะ ดนตรี กวีประชาชน

ความเห็นต่อ กลุ่มศิลปะ ดนตรี กวีประชาชน