หลายเรื่องราว หลายบทเพลงในเวบของกลุ่มศิลปะ ดนตรี กวีประชาชน ที่มีผู้ชมเวบชื่นชอบ บอกว่า ได้ข้อคิด ได้สิ่งที่ดีๆ แต่ผู้ชมส่วนใหญ่ไม่ค่อยแสดงความคิดเห็น ไม่ค่้อยบอกเล่าความรู้ึสึกออกมาให้รับรู้ มีบางเรื่องที่ได้รู้ถึงความคิดเห็น คำชื่นชมจากพรรคพวกที่ได้พบเจอกัน เมื่อนำมาบอกเล่าผ่านเวบแห่งนี้ ก็ได้รับเสียงตอบรับจากผู้ที่เกี่ยวข้องในเรื่องนั้น บอกเล่าถึงความรู้สึก สิ่งที่ได้พบเห็นกลับมาให้รับรู้ เพื่อหวังให้เป็นแรงบันดาลใจกับคนที่คิดเห็นเหมือนกัน ได้ก้าวเดินต่อไป
เรื่อง "อ่านให้เ้ข้าใจ" ที่คุณพระอาทิตย์ เขียนขึ้นในช่วงวันพ่อแห่งชาติ 5 ธ.ค.2553 ตอนแรกเธอโพสต์ไว้ที่ facebook จากนั้นได้นำมาเผยแพร่ในเวบแห่งนี้ มีคนคลิกเข้ามาอ่านมากพอสมควร จนติด 1 ใน 10 อันดับเรื่องราวที่มีคนอ่านมากในรอบสัปดาห์ในช่วงต้นเดือน-กลางเดือนธันวาคม 2553 มีมิตรสหายท่านหนึ่งประทับใจในเนื้อหา จึง copy เอาไปส่งต่อให้เพื่อนๆทางอีเมล์ เป็น forward mail
เวลาผ่านไป 2 วัน เพื่อนคนหนึ่งที่ได้รับเมล์ ตอบกลับมา่ว่า เขียนดีนะ แต่งเองหรือ พร้อมกับวิจารณ์อย่างเต็มที่ แต่มิตรสหายผู้ส่งเมล์บอกว่า เขาไม่ได้แต่ง เจ้าของเรื่องนี้เขียนออกมาจากความรู้สึกจริงๆ แล้วก็มีตัวตนจริงๆด้วย
เพื่อนที่ได้รับเมล์บอกว่า ไม่เชื่อหรอก ในอินเทอร์เนต ใครจะเขียนเรื่องอะไรก็ได้ เคยเจอบ่อยๆ คุยกันในอินเทอร์เนต ท่าทางดูน่าคบหา แต่พอรู้จัก เจอตัวจริงแล้ว โกหกทั้งเพ อย่าไปเชื่ออะไรง่ายนัก ใครก็สามารถสร้างภาพ เขียนให้ตัวเองดูดีได้ แต่ตัวจริงจะรู้สึกและทำได้อย่างที่เขียนหรือไม่ ??
"คงเหมือนแกสินะ ขนาดพ่อแม่ของตัวเอง ยังไม่เคยดูแลเอาใจใส่ ไม่พูดดีๆด้วย"
"ทั้งหมู่บ้านก็เป็นแบบนี้ แล้วก็ไม่ใช่เด็กที่จะต้องคอยโอ๋ เอาใจมากนัก โตๆกันแล้วนี่นา"
"แต่ที่เค้าเขียนนี่ จริงนะ เรื่องพ่อ-แม่พี่น้อง จนถึงเรื่องพ่อหลวง หรือแกคิดว่า ไม่ใช่"
"เออ ก็จริงอยู่ แต่ที่เขียนนี่ ก็แค่เขียนสร้างภาพให้ตัวเองดูดี ตัวจริงจะเป็นอย่างที่เขียนรึเปล่าก็ไม่รู้ กล้าเปิดเผยตัวจริงรึเปล่า มีรูปตัวจริงให้ดูหรือเปล่าก็ไม่รู้"
เพื่อนผู้ส่งเมล์จึงส่งที่อยู่ของหน้าเวบ เรื่องอ่านให้เข้าใจ http://thaibansinlapin.blogspot.com/2010/12/blog-post_4767.html ไปให้เพื่อนผู้รับเมล์ทาง MSN ให้เปิดดูกันสดๆ ตอนที่กำลังคุยกันนั้นเลย ผ่านไปครุ่หนึ่ง อีกฝ่ายพิมพ์ตอบกลับมาว่า เป็นรูปของคุณพระอาทิตย์ คนเขียนเรื่องนี้จริงหรือ หรือไปเอารูปของใครมา ในอินเทอร์เนต ใครจะเอารูปดารา รูปคนที่หน้าตาดีมาแปะแทนรูปของตัวเองก็ได้ เพื่อนๆเขายังเอารูปของดาราทีวีมาแปะตั้งหลายคน
"นั่นน่ะ รูปตัวจริงเสียงจริงของเค้านะนั่น มีคลิปวิดีโอให้ดูตัวเป็นๆด้วย" ว่าแล้ว ก็ส่งที่อยู่หน้าเวบที่คุณพระอาทิตย์นั่งจัดรายการวิทยุไปให้เพื่อนขี้สงสัยได้เปิดดู http://thaibansinlapin.blogspot.com/2010/12/2-clip-video-kathreeya-atthakor-fm981.html
เงียบไปครู่หนึ่ง....
เพื่อนที่ส่งเมล์บอกว่า เค้าเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง แต่เขียนเรื่องนี้ออกมาจากใจ แล้วผู้ชายอกสามศอกอย่างแก กล้าที่จะเขียนหรือบอกใครๆแบบที่ผู้หญิงคนนี้บอกออกมาหรือเปล่า ??
เงียบ....
"แกบอกตลอดว่า แกแน่จริง แล้วแกแน่พอที่จะบอกได้มั้ยว่า แกรักพ่อหลวงขนาดไหน"
เงียบ....
"แกรักในหลวงแค่ไหน?"
เงียบ....
"แค่พูดออกมาแค่นี้ พูดยากเหรอ"
"....ขอโทษด้วยนะเพื่อน รู้สึกอายจริงๆว่ะ ที่ไปดูถูกเค้า ทั้งที่เค้าเป็นตัวจริง เสียงจริง กล้าพูดในเรื่องนี้ แต่ตัวเองกลับไม่กล้าที่จะพูดแบบที่เค้าพูด ทั้งที่ลึกๆแล้วก็คิดแบบที่เค้าเขียนมา... เข้าใจแล้วล่ะเพื่อน"
ในบางพื้นที่ของเมืองไทย ความคิดและความเชื่อบางอย่าง ทำให้หลายคน ต้องถูกปิดกั้นในการแสดงออกหลายเรื่อง เหมือนถูกกักขังจิตวิญญาณไว้ข้างใน เรื่อง "อ่านให้เ้ข้าใจ" ของคุณพระอาทิตย์ หนึ่งความรู้สึกเล็กๆ กลับมีผลต่อผู้ชายอกสามศอกคนหนึ่งอย่างคาดไม่ถึง
เกิดความเปลี่ยนแปลงเล็กๆ เมื่อเขาคนนั้นเริ่มดูแลเอาใจใส่พ่อแม่ ดีขึ้น พูดกับพ่อแม่ ดีขึ้นกว่าก่อน แล้วเริ่มทำสิ่งดีๆหลายอย่าง ทำให้มิตรสหายผู้ส่งเ้มล์ประทับใจมาก เื่ื่มื่อเรื่องที่เขาอ่านเจอและส่งต่อให้หลายคนเพื่อปลุกสำนึกเรื่องพ่อหลวง แต่กลับทำให้เพื่อนอีกคน เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น
ถึงแม้ว่าอีกหลายคนจะอ่านเรื่อง "อ่านให้เข้าใจ" แบบผ่านสายตาไป ไม่ได้ประทับใจหรือเกิดความรู้สึกร่วมกัน บางที พวกเขาเหล่านั้น อาจจะอ่านเรื่อง "อ่านให้เข้าใจ" แต่ยังไม่เข้าใจ ก็เป็นได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น