และหลายชีวิตกว่าสามพันคนที่ได้เข้าไปพึ่งพิงที่ศูนย์ช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมที่ม.ธรรมศาสตร์ รังสิต ก็หวังว่าจะพอบรรเทาความทุกข์ยากลงไปได้บ้างไม่มากก็น้อย...แต่....ณ วันนี้ทางศูนย์เองก็หนีไม่พ้นน้ำท่วมเช่นกัน.....
ทั้งนี้ใช่ว่า...มันเกิดจากความบกพร่องของเจ้าหน้าที่ศูนย์และบรรดาอาสาสมัครทุกๆท่าน...แต่อุทกภัยที่มากับการที่เขาไม่ฟังเสียงใครเลยและไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหม ไม่สนแม้เสียงโหยหวลร่ำให้ของคนที่ต้องสูญเสียบ้านเกิดที่อยู่มาแต่อ้อนแต่ออดบางครอบครัวต้องสูญเสียคนรักญาติ พี่น้อง...แต่..สายน้ำที่ไหลหลากมาก็ยังคงไหลเชี่ยวไปตามที่สามารถจะผ่านไปได้..ถ้าเปรียบเป็นคนก็เหมือนกับ ดุ่มๆไปไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้น......
สำหรับผู้ประสบภัยที่โชคดีหน่อย...ที่มีญาติอยู่ในแต่ละจังหวัดยังไม่ถูกน้ำท่วม...ก็..อพยพไปอยู่กับญาติดั่งคำว่า"หนีร้อนมาพึ่งเย็น"...แต่...ณ สถานการณ์นี้...มันใช้ไม่ได้/ มันต้อง"หนีเย็นไปพึ่งร้อน"ฟังไม่ผิดร๊อก...คนที่หนีน้ำมาหนีน้ำเย็น...แต่...ญาติที่คอยรับหน้านั้นสิ...ม...า...น..ร้...อ...น...........
มันไม่ใช่อะไรหรอกน๊ะครอบครัวของฝันเป็นครอบครัวใหญ่...และ...ฝันเป็นคนรักครอบครัวรักหลานๆทุกคนและแคร์ความรู้สึกของทุกๆคน...อุทกภัยครั้งนี้ทุกคนไม่มีใครเตรียมตัวไม่มีใครตั้งตัวทั้งผู้ประสบภัยและผู้รับผิดชอบผู้ประสบภัย.....
ฝัน...เป็นหนึ่งในหลายๆคนที่อยู่ในฐานะผู้รับผิดชอบผู้ประสบภัยน้ำท่วม(ญาตินะเกือบ20คน)ซึ่งฝันอยู่อย่างลำบากใจมากเนื่องจากฝันไม่สามารถดูแลญาติๆได้เป็นอย่างดีเหมือนดั่งเช่นทุกๆครั้งที่ผ่านมา...สาเหตุหลักๆก็คือ
หนึ่งเลยนะ...ฝันกำลังถังแตกพอดี สองนะ...ในบ้านก็รองรับญาติไม่ได้ทั้งหมด...สาม...ญาติที่มาก็ลำบากทั้งต้องตกงานและเงินที่พอมีอยู่บ้างก็หมดลงไปทุกวันๆ..สี่...ฝันกังวลกลัวญาติๆที่ต้องแบ่งแยกไปนอนที่อื่นจะคิดว่าฝันลำเอียงเห็นคนโน้นดีกว่ารักคนนี้มากกว่า....โ...อ้..ย...ปัญหาโลกแตก.....นี่งัย...ที่บอกว่า"หนีเย็นไปพึ่งร้อน" ซึ่งฝันถึงได้บอกงะว่า....มันทุกข์ยิ่งกว่าน้ำท่วมอีก.......
พี่น้องผู้ประสบภัยทุกท่านค๊ะ.....ที่ฝันมาเล่าถ่ายทอดเรื่องราวของครอบครัวของฝันให้พี่น้องฟังน่ะ...ไม่ใช่อะไร..เพียงแต่..ฝันอยากให้กำลังใจพี่น้องชาวไทยผู้ประสบภัยทุกท่านอย่าได้เบื่อ อย่าได้ท้อ
อย่าได้ถือโทษโกรธใคร...เป็นเรื่องปกติที่...แต่ละที่ แต่ละแห่งที่ให้เราได้ไปพักพึ่งพิงนั้น...แน่นอน...มันไม่สามารถสะดวกสบายพร้อมสรรพเหมือนดั่งบ้านเรา....และ เจ้าหน้าที่ทุกหน่อยงานรวมถึงอาสาสมัครผู้มีน้ำใจทุกๆท่าน...ฝันเชื่อมั่นว่า...พวกเขาไม่สามารถที่จะมาดูแลทุกๆคนได้แบบถ้วนทั่วทุกครัวเรือน...ดูฝันสินี่ ขนาดว่าญาติสนิททั้งนั้นนะ จำนวนไม่ถึง20คนฝันยังดูแลไม่ทั่วถึงเลยค่ะ...แล...เจ้าหน้าที่ที่มีน้อยกว่าผู้ประสบภัยและครั้งนี้ได้รับผลน้ำท่วมกันเกือบจะทั่วประเทศ เจ้าหน้าที่ก็ต้องกระจายกำลังกันไป...อย่างที่ฝันบอกน่ะค่ะ ไม่มีใครได้ทันตั้งตัวแม้จะรู้ล่วงหน้าก็ไม่สามารถแก้ไขได้อย่างเช่นนิคมอุสาหกรรมหลายๆที่พังเสียหายเป็นแสนๆล้านพวกเขาก็ต้องก้มหน้ารับกับสิ่งที่เกิดขึ้น......
สุดท้ายฝันก็หวังว่า พี่น้องชาวไทยผู้ประสบภัยทุกท่านจะมีกำลังใจและสู้ต่อไปค่ะ ฝันว่าไม่มีใครให้กำลังใจเราได้ดีกว่าที่เราจะให้กำลังใจกับตัวเราเอง พี่น้องอย่าลืมนะค๊ะ "หมดอะไรก็หมดได้...แต่...อย่าหมดกำลังใจ เสียอะไรก็เสียได้...แต่...อย่าเสียกำลังใจนะค๊ะ.....
และฝันก็ขอให้กำลังใจเจ้าหน้าที่ทุกภาคส่วนอาสาสมัครทุกๆท่าน ศิลปิน ดารา นักร้องทุกสาขาอาชีพ เพลงทุกๆเพลงที่ร่วมแรงร่วมใจกันถ่ายทอดและให้กำลังใจกับผู้ประสบภัยโดยไม่คิดหวังสิ่งตอบแทน ขอคารวะจิตใจด้วยหัวใจจริงๆค่ะ
ส่วนฝันก็จะทำหน้าที่ดูแลญาติๆที่กำลังได้รับความทุกข์ยากให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ
ฝัน สมุดปกหลัง
by คุณพระอาทิตย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น