เพลงน้ำตาทาสยาเสพติด...มุมชีวิตที่ชวนคิด อย่ามองข้ามปล่อยให้คนที่รักและห่วงใยตกเป็นทาสของมัน

            ".ขีวิตผิดหวังจึงนั่งหม่นหมอง ทั้งที่พาน้องจากคลอง แต่ต้องหลุดมือหนีหาย
ลุ่มหลงมัวเมาโง่เขลางมงาย จึงหมดความหมาย เหมือนตายทั้งเป็น."


            เพลงแนวพื่อชีวิตเพลงนี้ หลายคนต่างมองข้ามไม่สนใจที่จะฟัง ไม่เคยคิดว่าจะไปข้องเกี่ยวและรู้ดีว่าพิษภัยของยาเสพติดนั้น เลวร้ายเพียงใด เพลงแบบนี้เศร้าหดหู่เหลือเกิน   หลายคนมักจะคิดแบบนี้ เช่นเดียวกับการเชื่อใจ ไว้ใจคนในครอบครัว ญาติพี่น้องของตนว่า คงไม่หลงผิดไปติดยาเสพติด ด้วยความละเลยแบบนี้เอง กว่าจะรู้ คนในครอบครัวก็ติดยาเสพติดไปแล้ว


            เหตุการณ์นี้ หากไม่มีใครพบเจอกับตัวเอง ย่อมไม่รู้สึก ไม่ใส่ใจสนใจ แต่คนที่เจอปัญหา จะเป็นคนในบ้านหรือตัวเองตกเป็นทาสยาเสพติด แค่มีใครพูดเรื่องนี้ขึ้นมา หรือได้ยินเนื้อเพลงบางท่อน จะเกิดความรู้สึกบาดใจ เกิดความรู้สึกร่วม ขึ้นมาทันที  ในขณะที่คนทั่วไป รู้สึกเฉยๆ และไม่ใส่ใจรับฟังด้วยซ้ำ


            ในชุมชนท้องถิ่น หรือในตัวเมือง ในกลุ่มเด็กและเยาวชนที่อยู่ในวัยคะนอง อยากรู้อยากลอง เป็นกลุ่มที่ติดยาเสพติดได้ง่ายที่สุด ทั้งจากการที่ถูกเพื่อนชักชวน, เพื่อนบอกให้ลอง, ทำตามเพื่อน ,ใกล้ชิดกับแหล่งเสพติด ฯลฯ เมื่อต้องตกเป็นทาสยาเสพติดแล้วจะเกิดปัญหาหลายอย่าง คนที่ติดยา หลายคนเลิกได้ หลายคนก็กลับไปติดอีก ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามที่ต้องตกเป็นทาสของมัน ล้วนทำให้ผู้ที่เกี่ยวข้อง ทุกข์กันทั้งนั้น




            บทเพลง น้ำตาทาสยาเสพติด เป็นอีกมุมหนึ่งของชีวิตที่ถูกถ่ายทอดออกมา จากผู้ที่ติดยาเสพติด จนทำให้ผู้เป็นแม่ต้องทุกข์ทรมานแสนสาหัส กระทั่งผู้เป็นแม่จากไป ก็ทำได้แค่สำนึกผิด แต่ก็สายเกินไปแล้ว


            ไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ แต่หลายคนกำลังเดินเข้าสู่วงจรยาเสพติด .. ไม่มีใครรู้ว่า คนที่เรารัก ห่วงใย จะเข้าสู่วงจรร้ายนี้หรือไม่  แต่ความรัก การป้องกัน การดูแลเอาใจใส่ สร้างกิจกรรม สร้างภูมิคุ้มกัน  สร้างกระบวนการทำงานร่วมกันทั้งภาครัฐและประชาชนอย่างครบวงจรเพื่อป้องกันจุดอ่อนและสร้างเกราะป้องกันที่สกัดกั้นไม่ให้ยาเสพติดรุกล้ำเข้ามา..

            รับรู้ความผิดพลาดของคนอื่นแล้ว หาทางป้องกันไว้ ดีกว่าแก้..



           


            เพลง ทาสยาเสพติด
            ศิลปิน สุเวศน์ ภู่ระหงษ์ + วัลลภ พลเสน
            อัลบั้ม ชุด พระภูมิพล (เทิดพระเกียรติ)
           
                ขีวิตผิดหวังจึงนั่งหม่นหมอง ทั้งที่พาน้องจากคลอง แต่ต้องหลุดมือหนีหาย
        ลุ่มหลงมัวเมาโง่เขลางมงาย จึงหมดความหมาย เหมือนตายทั้งเป็น.

                แม่หวังให้เรามีการศึกษา ส่งเสียให้เรียนวิชา โธ่เรากลับมาทำเข็ญ
        เที่ยวเตร่เสพสุขอยู่ทุกเช้าเย็น ไม่เคยมองเห็นดวงใจ แม่เรา

                แม่..จ๋า ...แม่ ลูกกลัวใจแท้ ที่ทำให้แม่ต้องเศร้า
        อุตส่าห์เลี้ยงลูกถนอมกล่อมเกลา ลูกหลงมัวเมา นำชีวิตไปติดยา

                แม่ต้องเสียใจร้องไห้ระทม เหมือนโดนกรีดด้วยมีดคม
        แม่ตรมจนสิ้นชีวา สิ้นแล้วหมดแล้วหนอวาสนา แม่จ๋า..ลูกแม่ต่ำช้าเกินไป