พร้อมที่จะสู้ทั้งที่ไม่รู้ที่หวัง สังคมไม่เมินหนีห่าง นั่นคือความหวังของเรา"
เสียงเพลงท่อนแรกจากโทรศัพท์มือถือของเพื่อนคนหนึ่ง ที่เอาไฟล์ mp3 เพลง เสียงจากคนพิการ ของ สุเวศน์ ภู่ระหงษ์ และวัลลภ พลเสน เอาไปลองเปิดให้คนตาบอดฟัง เพราะอยากรู้ว่า พวกเขาฟังแล้วจะรู้สึกอย่างไร
บทเพลงทำนองดนตรีจังหวะช้าๆ กลิ่นอายในแบบเพลงยุคเก่า แต่เสียงร้องที่ได้ยิน ชัดถ้อยชัดคำ เสียงเพลงจากโทรศัพท์มือถือ ทำให้คนตาบอดที่กำลังให้บริการนวดแผนไทย หยุดชั่วครู่ แล้วเกิดรอยยิ้มกว้างๆบนในหน้า เป็นรอยยิ้มสดใส ที่เขาพึ่งได้เห็นจากคนตาบอด เป็นรอยยิ้ม ที่เจ้าของรอยยิ้มไม่มีโอกาสได้เห็น จากการมองในกระจก
"ขอบคุณมาก ที่แต่งเพลงนี้ให้พวกเรา"
บทเพลงในเมืองไทยมีมากมาย แต่บทเพลงที่เขียนออกมาสะท้อนความรู้สึกของคนพิการ ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักกันมากนัก หลายคนคุ้ยเคยกับบทเพลง "วนิพก" ของวงคาราบาว ที่บอกเล่าเรื่องราววิถีชีวิตอีกมุมหนึ่งของคนตาบอด แต่ยังไม่มีเพลงที่บอกเล่าความรู้สึกข้างในหัวใจของคนพิการ
มีคนพิการที่มีความสามารถแต่งเพลงได้ แต่มักจะเป็นศิลปินอิสระ เพลงจึงไม่เป็นที่รู้จักในวงกว้างมากนัก
แม้ร่างกาย อวัยวะจะไม่ครบ 32 ถูกเรียกว่าเป็นคนพิการ แต่หัวใจกลับเกินร้อย มีความมุมานะพยายามจะทำสิ่งต่างๆด้วยตัวเอง ใช้ความพยายามในการทำสิ่งต่างๆมากกว่าคนปกติ ด้วยหัวใจที่ไม่ยอมแพ้
ในกลุ่มคนพิการ ก็เหมือนกับคนปกติทั่วๆไป ที่มีทั้งคนสู้ คนท้อถอย แค่การมองเห็นความพิการ ก็ทำให้คนปกติทั่วไปเกิดความสงสารเห็นใจ คนพิการหลายคนมีความคิดที่ไม่ยอมแพ้โชคชะตา บางครั้งอาจจะอ่อนล้า ท้อแท้กับโชคชะตาของตนอยู่บ้าง แต่หัวใจที่เกินร้อย จึงลุกขึ้นสู้ต่อไป และยังช่วยฉุดดึง เติมเต็มกำลังใจให้คนพิการด้วยกัน ลุกขึ้นสู้ต่อไป
คนพิการหลายคน หัวใจเกินร้อย มีกำลังใจที่ดีเยี่ยม ดีกว่าคนปกติหลายคน ที่พบเจออุปสรรคในชีวิตบางอย่าง ก็ถอดใจท้อถอย ยอมแพ้เสียแล้ว ในขณะที่คนพิการใช้ความพยายามมากกว่า กลับไม่เคยคิดที่จะถอดใจง่ายๆ
บทเพลงเสียงจากคนพิการ ในอัลบั้มชุด พระภูมิพล(เทิดพระเกียรติ) ที่สุเวศน์ ภู่ระหงษ์ และวัลลภ พลเสนผลิตออกมา เพื่อเผยแพร่...ฟรี บทเพลงที่เขียนขึ้น ได้ศึกษาข้อมูล และหยิบประเด็นสำคัญมาร้อยเรียงเป็นบทเพลงนี้ขึ้น เป็นการเข้าไปสัมผัสชีวิตและความรู้สึกของคนพิการ บวกกับมุมมองด้านบวก ให้กำลังใจ จนกลายเป็นบทเพลงนี้ขึ้นมา เพลงที่เพื่อนคนหนึ่งที่ขอนแก่น นำไปใส่โทรศัพท์มือถือ แล้วนำไปเปิดให้คนตาบอดที่เขามักจะไปใช้บริการนวดแผนไทยทุกสัปดาห์ จนได้เห็นรอยยิ้มกว้างๆ ที่ไม่เคยได้เห็นมาก่อน
บทเพลงสร้างสรรค์ จากศิลปินชุมชนใน จ.จันทบุรี ที่ผลิตขึ้นมาเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ถูกนำมาสร้างความสุข+กำลังใจ+รอยยิ้ม ให้กับคนพิการตัวจริง ที่ขอนแก่นแล้ว...
บทเพลงดีๆได้ทำหน้าที่ของมันแล้ว
เพลง เสียงจากคนพิการ
สุเวศน์ ภู่ระหงษ์ & วัลลภ พลเสน
อาภัพเหลือเกินที่เกิดเป็นคนพิการ แต่หัวใจตนนั้น ไม่พิการเหมือนร่าง
พร้อมที่จะสู้ทั้งที่ไม่รู้ที่หวัง สังคมไม่เมินหนีห่าง นั่นคือความหวังของเรา
ชีวิตเกิดมา เหมือนถูกชะตาเล่นกล บางครั้งผมก็สับสน
เปรียบเหมือนคนปนเศร้า พอคิดขึ้นได้ เหมือนอยู่ที่ใจของเรา ว่าจะสู้หรือจะเศร้า อยู่ที่ใจเราตัดสิน
หากเรายอมแพ้ เกิดความท้อแท้สิ้นหวัง ชีวิตไม่มีพลัง โอกาสทุกอย่างก็สิ้น
ร่างกายพิการ ใช่เรื่องสำคัญเกินถวิล มาเถอะมาร่วมสร้างศิลป์ เป็นศิลปินคนพิการ
นับว่าโชคดี สังคมยังมีเมตตา จึงส่งเสียงเพลงแว่วมา ตามสายลมพาถึงบ้าน
เสียงเพลงขอบคุณ ทั้งผู้การุณและสงสาร ขอขอบคุณทุกท่าน ที่คอยสงสาร เห็นใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น